Kendime Not.
Bir tutkuya ihtiyacım vardı, yarattım. Ama tutku acıya götürüyor insanı ya da acıyı insana getiriyor. İnsanın acısı mı tutkusundan doğuyor, tutkusu mu acısından bilmiyorum.
Başını kadehine eğmişti, acı burnundan kadehine damlıyor gibiydi, Yaralar mı, arzular mı diye düşündüm, acıya dönüşüp kadehine damlayan.
Çaresizler umutsuzca tutkuya sarılıyor.
Bende kendi ölümümü şenlik gibi karşılamak istiyorum ama kendime acırsam bunu yapamayacağımı biliyorum. Kendine acıyanlardan, kendini acındıranlardan her zaman nefret ettim.
Kötülük insanın kendini tanrıya beğendirmek istemesiyle başladı, beni beğen tanrım, kardeşimi değil, beni beğen. Şefkat, merhamet, güzellik ve diğer iyi şeyler kötülüğü gizleyen perdeler sadece. Güzel görünüşlü zehirli bitkiler gibiler. Yeryüzünde sonsuz bir kötülük var ve insan var oldukça bitmeyecek.
